• دستور hostname

[Syntax: hostname [hostname

یکی از ساده‌ترین دستورات شبکه، hostname است که نام میزبان را برای یک دستگاه تنظیم می‌کند. این نام میزبان، دستگاهی را که به سایر دستگاه‌های محلی متصل شده است، شناسایی می‌کند. بنابراین در شناسایی دستگاه‌ های متصل به شبکه به طور مستقیم کمک شایانی خواهد کرد. نام میزبان گرچه حساس به حروف نیست، اما باید از قوانین خاصی پیروی کند.
باید با یک حرف شروع شود
با یک حرف یا رقم پایان یابد
کاراکترهای داخلی فقط می‌توانند حروف، رقم یا خط تیره باشند

• دستور ip default gateway

[Syntax: ip default-gateway [gateway

دستور ip default gateway دروازه پیش‌فرض برای یک سوئیچ را تنظیم می‌کند، هنگامی که مسیریابی IP فعال نیست؛ با دستور ip routing global configuration تنظیم می‌شود. این دستور به طور معمول در زمان پیکربندی سوئیچ‌های سطح پایین استفاده می‌شود. ساده‌ترین راه برای حصول اطمینان از فعال بودن مسیریابی IP، اجرای دستور show ip route است. وقتی مسیریابی IP فعال نیست، خروجی شبیه مثال زیر خواهد بود:

SW1#show ip route
Default gateway is 10.10.10.1
Host Gateway Last Use Total Uses Interface
ICMP redirect cache is empty
SW1#

هنگامی که مسیریابی IP فعال باشد، خروجی مشابه خروجی نمایش داده شده در یک روتر خواهد بود:

SW1#show ip route
Codes: L – local, C – connected, S – static, R – RIP, M – mobile, B – BGP
D – EIGRP, EX – EIGRP external, O – OSPF, IA – OSPF inter area
N1 – OSPF NSSA external type 1, N2 – OSPF NSSA external type 2
E1 – OSPF external type 1, E2 – OSPF external type 2
i – IS-IS, su – IS-IS summary, L1 – IS-IS level-1, L2 – IS-IS level-2
ia – IS-IS inter area, * – candidate default, U – per-user static route
o – ODR, P – periodic downloaded static route, H – NHRP, l – LISP
+ – replicated route, % – next hop override
Gateway of last resort is not set
10.0.0.0/8 is variably subnetted, 2 subnets, 2 masks
C 10.10.10.0/24 is directly connected, Vlan1
L 10.10.10.10/32 is directly connected, Vlan1
SW1#

نکته: پیکربندی وارد شده با دستور ip default-gateway هیچ تأثیری در هنگام فعال بودن مسیریابی IP ندارد.

• دستور username

[Syntax: username [username] {password | secret} [password

دستور username نام کاربری را تنظیم کرده و یک رمز عبور با آن مرتبط می‌کند. استفاده از رمز عبور یا نسخه مخفی این فرمان، یکی از موارد امنیتی مهم به شمار می‌رود. دستور رمز عبور، یکی از دو مورد را با رمز عبور پیکربندی انجام می‌دهد.
اگر دستور رمزگذاری سرویس فعال نیست، گذرواژه را به صورت متن ساده در پیکربندی قرار دهید. قبل از قرار دادن آن در پیکربندی، رمز عبور را از طریق الگوریتم رمزنگاری اختصاصی سیسکو تنظیم کنید. توجه داشته باشید که این رمزگذاری به راحتی معکوس می‌شود. نسخه‌ی مخفی این فرمان یک هش MD5 با رمز عبور پیکربندی ایجاد می‌کند و سپس آن را در پیکربندی قرار می‌دهد. این رمز عبور بازنگری شده بسیار پیچیده‌تر از نسخه‌ی رمزگذاری شده با نسخه رمز عبور این دستور است. این نام کاربری یا رمز عبور را می‌توان برای تعدادی از ویژگی‌های مختلف، از جمله Telnet و SSH استفاده کرد.

• دستور enable

[Syntax: enable {password | secret} [password

دستور enable password برای دسترسی به حالت پیکربندی سوئیچ مورد استفاده قرار می‌گیرد. از آنجا که تمام پیکربندی IOS سوئیچ سیسکو نیاز به پیکربندی منحصر به فرد دارد؛ حفظ این رمز عبور خصوصی بسیار مهم است. همان‌طور که با دستور username در بخش قبل آشنا شدید، این دستور دو گزینه رمز عبور و مخفی دارد. تفاوت بین این دو گزینه همانند دستورات نام کاربری در بخش قبلی است. نسخه فعال فرمان باید در تمام محیط‌های تولید مورد استفاده قرار گیرد.
دستورات ورودی کنسول و ترمینال
پنج دستورالعمل برای پیکربندی ورود به سیستم از طریق خطوط کنترل و ترمینال مجازی (VTY) یک سوئیچ استفاده می‌شود:

password
login
exec-timeout
service password-encryption
copy running-config startup-config
دستور password
[Syntax: password [password

دستور password هنگامی که در حالت پیکربندی خط کنسول یا ترمینال وارد شود، برای پیکربندی رمز عبور دسترسی به یک سوئیچ از آن خط خاص استفاده می‌شود. رمز عبوری که با این دستور پیکربندی می‌شود، فقط در صورت استفاده از فرمان login به طور پیش‌فرض استفاده خواهد شد.

• دستور login

[Syntax: login [local

دستور login برای فعال کردن بررسی رمز عبور بر روی یک اینترفیس استفاده می‌شود. اگر این فرمان بدون هیچ پارامتری مورد استفاده قرار گیرد، سیستم رمز عبور وارد شده را با رمز عبور ثبت شده در دستور password مورد بحث در بخش قبلی بررسی خواهد کرد. اگر با پارامتر local مورد استفاده قرار گیرد، هم نام کاربری و هم رمز عبور درخواست خواهد شد. سپس ورودی‌ها در برابر پایگاه داده نام کاربری محلی که با دستور username مورد بحث قرار گرفته است، بررسی می‌شود.

• دستور exec-timeout

{Syntax: exec-timeout [minutes] {seconds

دستور exec-timeout برای تنظیم مقدار زمانی که می‌تواند منتقل شود قبل از این‌که دستگاه در حالت اتصال بیکار بماند و قطع شود. به طور پیش‌فرض، وقفه تا ۱۰ دقیقه تنظیم شده است. این زمان با استفاده از دستور exec-timeout غیر فعال می‌شود. در واقع این دستور یک میانبر است و به دستور exec-timeout 0 0 در تنظیمات وارد می‌شود.

• دستور service password-encryption

Syntax: service password-encryption

دستور service password-encryption برای فعال کردن رمزنگاری کلمات عبور پیکربندی‌شده بر روی یک دستگاه استفاده می‌شود. گذرواژه‌هایی که با این فرمان مراجعه می‌کنند، آن‌هایی هستند که با دستور password پیکربندی شده‌اند. از جمله به username password و enablepassword می‌توان اشاره کرد. رمزهای عبور رمزگذاری شده با این فرمان، رمزگذاری نمی‌شوند و به طور معمول راحت می‌توانند شکسته شوند. با توجه به این‌که این فرمان از بین می‌رود، همان‌طور که بسیاری از مهندسان شبکه از نسخه‌های secret دستورات استفاده می‌کنند. با این حال، حتی حفاظت ضعیف بهتر از هیچ چیز است.

• دستور copy running-config startup-config

Syntax: copy running-config startup-config

دستور copy-run-config startup-config کوتاه شده run start است. به طور کلی یکی از اساسی‌ترین دستورات آموخته شده توسط مهندسان جدید سیسکو به شمار می‌رود. این دستور پیکربندی فعال یا همان پیکربندی در حال اجرا را بر روی یک دستگاه به حافظه‌ی غیرقابل جایگزینی NVRAM کپی می‌کند. این دستور، تنظیمات را برای بارگزاری مجدد نگه می‌دارد. بدون این فرمان، هنگامی که یک دستگاه دوباره بارگیری یا خاموش شود؛ پیکربندی آن می‌تواند از بین برود. دستور کپی همچنین می‌تواند برای ذخیره تنظیمات و IOS از یک دستگاه محلی به مکان‌های مختلف در دستگاه محلی گسترش یابد.